بررسی رابطه انعطاف پذیری استادان و یادگیری فعال دانشجویان

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه انعطاف­پذیری استادان (اعضای هیئت علمی) با یادگیری فعال دانشجویان‏‏ کارشناسی ارشد پردیس مهندسی دانشگاه شیراز بود. این تحقیق از نظر هدف «کاربردی» و از نظر روش جزو پژوهشهای توصیفی و از نوع «همبستگی» بود. جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد ‏مشغول به تحصیل در پردیس مهندسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 91 ـ 1390 بود که حدود 850 دانشجو را شامل می­شد و از این میان طبق جدول مورگان تعداد 300 دانشجو از طریق روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای به­عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل سیاهه سبک فردی (تاگرت و تاگرت ـ هاسلادن، 1993) و ‏پرسشنامه ادراک دانشجو (کیم، 2009) بود. پرسشنامه­ها در میان افراد نمونه توزیع و پس از جمع­آوری، داده­ها در نرم افزار spss 16 وارد و تجزیه و تحلیل شد. نتایج به­دست آمده نشان داد که ‏دانشجویان کارشناسی ارشد پردیس مهندسی دانشگاه شیراز، میزان انعطاف­پذیری استادان و همچنین، یادگیری فعال خود را در حد متوسط برآورد کرده­ا­ند. همچنین، از دیدگاه آنان انعطاف پذیری استادان بر یادگیری فعال دانشجویان تأثیر معنا­دار دارد.